تأثیر چرای دام بر روی ابعاد و ویژگی های ساختاری لکه های اکولوژیک مراتع (مطالعه موردی: مراتع دونا، حوزه آبخیز سیاه بیشه)

از آنجا که تخریب لکه­های گیاهی می­تواند شاخصی برای تشخیص نزول وضعیت مرتع باشد و تعیین پتانسیل و عملکرد مرتع از طریق بررسی لکه­های اکولوژیک امکان پذیر است، مطالعه و بررسی لکه­ها ضروری به نظر می­رسد. در این تحقیق ویژگی­های ساختاری لکه­های اکولوژیک و 11 شاخص سطح خاک در دو منطقه قرق و خارج قرق مراتع دونا در حوزه آبخیز سیاه بیشه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تحقق این هدف، خصوصیات ساختاری شامل طول و عرض لکه ها، تعداد آنها و درصد طول قطعه و 11 شاخص سطح خاک بر روی 3 ترانسکت 100 متری در هر یک از مناطق قرق و خارج از قرق تعیین شد. نتایج نشان داد که ویژگی ساختاری لکه­های اکولوژیک در دو منطقه قرق و خارج قرق دارای تفاوت معنی­داری است (05/0p<). نتایج حاصل از مقایسه شاخص­های سطح خاک نشان داد که در بین شاخص­ها، شاخص پایداری به رطوبت با 6/7 درصد بیشترین مقدار را در منطقه قرق دارد. همچنین نتایج مقایسه شاخص­های سطح خاک بیانگر این مطلب بود که بین نوع و شدت فرسایش، پوشش سطح خاک، طوقه گیاهان چند ساله و ناهمواری سطحی اختلاف معنی­داری وجود ندارد.